بعد از یک هفته

یک هفته از زندگی من در پلی تکنیک گذشت

از روز تولدم رسما من دانشجوی امیر کبیر شدم ..حالا یک هفته میگذره نشد این هفته برم خونه ..داداشی نمیگم دلم تنگت نیس اما هر جای دنیا باید این دلتنگی را تجربه میکردم ...

این جا کلا فرق داره... با اینکه نرگس گفت با سال بالایی ها کاری نداشته باشم اما این جا بعضی ترم بالایی ها خیلی خوبن ..

منی که یک ماهه با کلاس آقای میرزایی درصد شیمیم اوج گرفت روز اول خیلی ترسیدم از اینکه نتونم به اونی که میخوام برسم اما حالا میدونم که باید بتونم ...

میدونم یک نفرو که خیلی حق به گردنم داره رو واقعا ناراحت کردم میخوام بهش بگم من حق نشناس نیستم میفهمم ارزش وقتی را که صرف کرد تا من موفق شم ،کاش میشد یه جوری جبران زحتماش رو میکردم اما هیچی تو دنیا اینقدر ارزش نداره فقط میگم اگه هر روز توی عمرم ازش تشکر کنم بازم کمه...

توی این یه هفته دوتا اردو رفتم یکی شب تولد حضرت معصومه که رفتم قم و یکی امروز ...

دلم میخواست متین اونقدر بزرگ بود که پشت تلفن باهام حرف میزد بهش میگفتم تولد مبارک توئیتی من

اگه کلاس پنج شنبه هام جور شه میتونم برم خونه فقط دعا میخوام...

من باید بتونم

الان هر کدوم از بچه ها عازم یه گوشه ای هستن خوبه من سمانه را دارم والا خیلی تنها بودم

دلم برای چهارم ریاضیا میسوزه چون میدونم از خیلی از این ورودی ها بهتر نباشن کمتر نیستن سحر،فاطمه،زهراو....